GR5 Dag 7 Kalmthout – Brecht – 07/03/2020
Total climbing: 460 m
De komende twee dagen spelen we nog steeds een beetje een thuismatch. Vandaag brengt de GR ons van Kalmthout naar Brecht! Samen met Pieter ben ik al vroeg op om een wagen in Vorselaar of is het Grobbendonk te gaan plaatsen. Ongeveer gelijktijdig komen we aan bij de watermolen in Grobbendonk, laten we één van de wagens achter in de berm en haasten we ons terug naar huis om onze twee metgezellen op te pikken.
Het is maart, nog wel fris, maar wederom geluk met het weer. Onder een staalblauwe hemel vertrekken we aan Café de Kroon in Kalmthout doorheen de weidse velden van Kalmthout en Achterbroek richting Wuustwezel. Het is de etappe waarvan we eigenlijk het minste van verwachtte. We hadden eindeloze asfaltwegen verwacht langs hectaren weiden…maar niets is minder waar, ook hier blijft de GR ons verbazen en slaagt zij erin om toch weer die wegen te kiezen buiten de dorpskernen, in verscholen bosjes, over bos en heidepaadjes. Hoe dicht bij huis ook, opnieuw betreden we weer paadjes die we anders nooit opgezocht zouden hebben. Zo passeren we bijvoorbeeld het Pastoorsbos waar we een eerste verdiende rustpauze nemen. Onze huisfotograaf ontdekt bij een passerende zielsverwant nog een leuk gadget dat later in de tocht nog geregeld van pas komt.
Na toch de nodige megastallen en uitgestrekte weilanden gepasseerd te zijn, arriveren we in Wuustwezel. De dagtocht is halverwege en reeds enkele kilometers eerder snakten we al naar het passeren van een dorpskroeg. Uiteindelijk vinden we ons heil in de dorpskern van Wezel en ondanks al onze stoere praat eindigen we allemaal aan de toog met een koffie of een frisdrank. We vervolgen onze trip en kruisen nogmaals een mooi stukje natuur, het Groot Schietveld. Met in de verte het geruis van de E19 lopen we over diverse smalle en brede zompige paadjes richting station Noorderkempen. We kruisen de E19 ondergronds en komen van in de middle of nowhere uit in centrum Brecht waar we op zoek gaan naar onze overnachtingsplaats.
Vanavond slapen we in Hotel-Restaurant Ter Statie in Brecht. Een oud stationsgebouw omgebouwd tot een hotel-restaurant enblijkt een waanzinnige meevaller te zijn, zeker gezien de prijs…Dergelijke chique bedoening zal onze getormenteerde voetjes zeker deugd doen. Hetgeen ik nog niet verteld heb, is dat we naar aanloop van deze etappe bij toeval op deze locatie zijn uitgekomen en ontdekt hebben dat deze gastronomische arrangementen aanboden. Bourgondiërs zoals wij hoef je dit natuurlijk slechts éénmaal te vragen. Het basisconcept van deze trip was in se back to basics, maar tegen een 7 gangenmenu zeggen we natuurlijk geen neen.
We zijn wel een wat atypisch gezelschap hier, normaal blijf je hier overnachten voor een romantisch uitje of na een gastronomisch diner, backpackers daarentegen zijn ze iets minder gewend. Desalniettemin werden we zeer hartelijk ontvangen. Na een verfrissende douche en de kamers goedkeurend gekeurd te hebben begeven we ons naar de prachtige gelagzaal waar de immense kristallen kroonluchter als pronkstuk de ruimte verlicht. Tom valt op zijn blote voeten, pantoffels en trainingsbroek toch enigszins uit de toon, tussen het toch enigszins deftige publiek. Op de maaltijd met zijn zeven gangen was absoluut niets op aan te merken en met goed gevulde buikjes sluiten we het restaurantbezoek af en geven we onze voetjes de rust dat ze verdient hebben om de volgende etappe weer aan te kunnen.
GR5 Dag 8 Brecht – Vorselaar – 08/03/2020
Total climbing: 535 m
’s morgens blijft het gastronomisch eetfestijn voortduren en krijgen we nog een zeer uitgebreid ontbijt voorgeschoteld. Nadat iedereen opnieuw zijn buikje rond heeft gegeten, zijn tas heeft ingetast, en het personeel uitdrukkelijk hebben bedankt vertrekken we voor de volgende GR5 route van Brecht naar Vorselaar. Na een ommetje door het park van Brecht houden we een eerste snelle stop bij de bakker om onze voorraden aan te vullen voor deze middag.
Het eerste luik van de trip brengt ons naar het jaagpad langs Schotenvaart waar Pieter ons een uitgebreide uiteenzetting meegeeft omtrent hoogspanningslijnen en -kabels. De lucht vandaag ziet er dreigend uit en we verwachten ons dan ook aan een aantal deftige regenbuien. We hopen het toch eniszins droog te houden. De GR beweegt zich opnieuw door weidse velden maar wel over meer zandwegen wat het toch veel aangenamer en rustiger wandelen maakt. Een lange rechte weg doorheen de velden brengt ons rechtstreeks tot aan de achterkant van drieboomksberg…aah nostalgie…de voorkant is zowaar nog beter! Daar wacht ons namelijk de eerste van vele abdijen die we zullen passeren : De abij van Westmalle. Zelfs de goden zijn ons gunstig gezind want gezien het slechte weer worden we enigszins verplicht om plaats te nemen in de grote taverne tegenover de abdij, waar de plaatselijke brouwsels met veel smaak genuttigd worden.
De legende gaat dat er vanuit de abdij leidingen liggen tot in de brasserie om de tapkranen ongelimiteerd te kunnen laten stromen. Onze bijna persoonlijke ober ontkracht tot onze spijt de legende maar daarom smaakt onze lokaal gebrouwen Westmalle er zeker niet minder om. De buien zijn ondertussen minder geworden en onder veel bekijks begeven we ons opnieuw naar de rood witte markeringen. Ook hier is men niet echt gewend backpackers te zien blijkbaar. De kilometers worden natuurlijk niet vanzelf afgelegd en ondanks de aangename plek en het minder aangename weer buiten, vervolgen we opnieuw onze weg. Via de contouren van Sint Antonius begeven we ons tot aan de toegangspoort van het Zoerselbos. Ondertussen is het middag en met andere woorden tijd om ons op een beschut plaatsje te zetten en de in Westmalle aangeschafte biertjes en kazen samen onze twee dagen oude sandwiches op te drinken en te eten samen met een zeer lekker home made biertje van een kennis van Robin.
Wanneer we bijna het bos uitstappen, komt de geur van een houtvuur ons tegemoet en passeren we een eeuwenoude hoeve : ’t Boshuisje. De plaquette aan de gevel met als opschrift : “Hier leerde Conscience zijn volk drinken”, kunnen we natuurlijk niet negeren. De hoeve ademt binnen nog de sfeer uit de tijd van de Loteling, we wurmen ons op de laatste plaatjes bij de heerlijke warmte van het houtvuur en opnieuw kunnen we in deze setting ons een trappist niet laten ontgaan. Hopelijk zakken al deze abdijbiertjes niet tot in de knieen want het is toch nog even stappen naar het eindpunt.
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.