GR5 Dag 15 Eben – Feneur – 06/02/2021
Total climbing: 1862 m
Eben. Bekend van het fort. De plek waar Vlaams Waals wordt maar ook de plek waar de meesten de GR5 pas starten. Niet voor ons, wij hebben er hier al een kleine 400 kilometer opzitten ondertussen. Na het van parkeren onze wagen aan het fort en een korte blik te werpen op het fort, alles is gesloten wegens Corona, gaan we op zoek naar de reeds vertrouwde rood met witte streepjes. Het fort zelf besluiten we sowieso nog op een later moment te bezoeken. Mits het februari is gaan we goed ingeduffeld op stap, gelukkig zijn de weergoden weer met ons en is en blijft het droog.
De GR5 voert ons eerst langs de rand van een carrière door het dorp Eben tot aan de toren van Eben-Ezer. Een eigenhandig gebouwde toren uit vuursteen van een kleine twintig meter hoog van de kunstenaar Robert Garcet. De gevleugelde cherubijnen die waken over de torens ogen zelfs vanaf waar wij staan imposant. Mits de toren helemaal opgetrokken is uit vuursteen is het niet verwonderlijk dat er een silex museum in gevestigd is. Ook deze is jammer genoeg gesloten en na nog enkele bewonderende blikken dalen we af. De toren is niet het enige kunstwerk dat we hier aantreffen, ook in het bos aan onze linkerzijde staan allerhande werken al dan niet verdoken opgesteld.
We zetten onze weg verder over en door zeer vochtige kleiwegen en passeren immense velden afgewisseld met hier en daar een desolate groeve. Op een bepaald ogenblik passeren we een immense overdekte moderne schuilhut volledig uitgerust met BBQ’s, zitbanken, enz… Maar ook deze zijn duidelijk afgegrendeld, Corona maakt het ons er niet eenvoudiger op.
Aan een uitloper van Hallambaye besluiten we ons toch op een bankje neer te zetten, niet te lang want het is best fris als je te lang neer gaat zitten. Als we verder wandelen gaan we over van weiden in de eerste buitenwijken van Haccourt en Visé. In de verte zien we laatste deel van het Albertkanaal en daarachter de Maas. Nog verder zuidwaarts is het punt waar het Albertkanaal overgaat in de Maas, een kanaal dat uiteindelijk op verschillende etappes onze metgezel was.
In Visé aangekomen wacht ons nog een klim op gigantische treden, wat niet zo evident is om over te wandelen. Her en der zien we ook met regelmaat bordjes van een Route D’ Artagnan. De enige D’Artagnan dat wij kennen is de musketier uit Parijs, nog wel enkele honderden kilometers zuidwaarts. Achteraf blijkt dit een route van wel 6000 km te zijn dwars door Frankrijk speciaal voor ruiters. Ook in enkele andere etappes kruisen we deze route.
Alvorens bij onze auto te arriveren passeren we nog het dorpje Dalhem waar je je nog heel even terug in de Middeleeuwen waant. Het is natuurlijk niet omdat we vanwege de heersende pandemie nergens meer kunnen overnachten of uiteten dat we het onszelf niet gezellig mogen maken. We besluiten de dag dan ook op het terras thuis me een BBQ met echt Ardens vlees EN met een echt Ardens weertje want ondertussen dwarrelen de eerste sneeuwvlokjes lustig naar beneden.
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.