Er was eens…zo beginnen de meeste sprookjes. Ook dit GR5 verhaal voelt en wordt nog steeds beleefd als een sprookje, tot nog toe nog zonder de aanwezigheid van een slechte heks. Hoe het GR5 verhaal begon? Wel laten we het verhaal beginnen met ons kort voor te stellen: Pieter, Tom, Robin en mezelf… Roeland. Geen van ons vieren fervente hobbywandelaars of actief aangesloten bij een wandelclub. Wel vier jongens die op hun eigen manier proberen om met volle teugen te genieten van het buitenleven.
Jaarlijks trokken we er minstens één maal op uit om met ons drieën (Robin, Tom en ikzelf) en soms nog enkele andere gelijkgezinden een kleine tocht te ondernemen in ons klein belgenland met als hoogtepunt… het basic kamperen, liefst op een bivakzone maar vooral met de aanwezigheid van een kampvuur. Langzaam rijpte het idee, of noem het een droom om eens een wat langere tocht te ondernemen.
Eentje die we concreet voor ogen hadden was een route dwars doorheen de Vogezen die het front van La Grande Guerre zou volgen naar aanleiding van de honderdjarige herdenking van den Groote Oorlog. Een ongelukje met de nodige gevolgen van één van onzer enkels gooide tot ieders spijt de nodige roet in het eten.
Na de enkel de nodige rust- en revalidatietijd te gunnen werd het oude idee vanonder het stof gehaald. Maar er werd vanuit de experten toch de nodige voorzichtigheid geboden om een dergelijke tocht met de nodige hoogtemeters en een toch wel uit de kluiten gewassen zware rugzak te ondernemen. Het zou wel eens de nodige probleempjes kunnen opleveren onderweg voor een dergelijke verzwakte enkel.
Het weerhield ons natuurlijk niet om toch het nodige te beginnen te plannen en te bekijken. En welke route heeft er nu net bij de aanvang weinig hoogtemeters, start in de Lage Landen dichtbij huis, en doorkruist vervolgens de voor ons o zo mythische Vogezen om vervolgens te eindigen aan zee…de GR5! Voila! Het idee was geboren en de eerste afspraken werden gemaakt : We leggen de etappes steeds samen af, zouden ondanks alles samen eindigen in Nice en trachten deze tocht te beëindigen alvorens ons pensioen…In 25 jaar zouden we klus toch zeker moeten klaren, nietwaar? Lees vooral verder in onze Reisblog, blader door onze foto’s of ga de tocht zelf aan met onze nuttige info.
