GR5 Dag 19 Stavelot – Bêche – 28/05/2021
Total climbing: 729 m
Twee GR5 weekendjes in amper één maand tijd…het kan niet op! Na al dat Corona leed en restricties mochten we ons ook wel een keertje verwennen. De etappe die voor ons ligt, is dan ook nog eens niet de minste. Eentje dwars door de Oostkantons en door een gebied waar een groot deel van mijn jeugd en schelmenstreken hebben plaatsgevonden. Maar tussen ons beginpunt en dat gedeelte liggen nog heel wat kilometers en hoogtemeters.
We parkeren onze wagen in centrum Stavelot en starten met een rustig plekje op te zoeken waar we onze boterhammetjes kunnen opeten. Het oorlogsmonument net buiten het centrum is daar de ideale locatie voor. Ook dit weekend lacht het geluk ons toe en schijnt de zon alvast volop. Dat maakt het wandelen alvast zeer aangenaam en veelbelovend voor de volgende dagen.
Er wordt alvast gestart met een pittige klim doorheen het bos naar Mont-Le-Soie, een gigantische manege en het paarden epicentrum van Wallonië. Het pad naar de top voert doorheen een voor ons ogen eeuwenoud loofbos. Vooral eer we de manege bereiken passeren we nog een klein dorpje met in het centrum een werkende waterpomp waar we gretig gebruik van maken om ons op te frissen.
Net na de manege houden we halt aan een kleine maar gezellige schuilhut om nog enkele IPA’s te beoordelen. Dit onder het waakzame oog van een klein engeltje geflankeerd door een verzorgd roos bloemstukje. Met de IPA’s in de benen zetten we de afdaling in richting Vielsalm. Ondertussen beginnen we wel te beseffen dat de tijd begint te dringen. We moeten namelijk ook nog inkopen doen voor het avondeten en komen toch stilaan in de buurt van het sluitingsuur. Na we het Center Parcs domein zijn gepasseerd, beginnen we uit te kijken naar een supermarkt en we hebben geluk pal op de route is een supermarkt gelegen.
Ondanks dat onze rugzakken kilometer na kilometer zwaarder lijken te wegen, verdelen we onderling de bijkomende kilo’s voor een lekkere BBQ ’s avonds en een ontbijtje ’s ochtends. Het dorp waar we uiteindelijk gaan overnachten is dan ook niet meer dan een gehucht. De laatste loodjes naar de slaapplaats wegen echt door, de klim die noodzakelijk is om er te geraken doet dan ook extra pijn. Het laatste stuk wijken we van de GR route af en gaan we op zoek naar het huis.
Aangekomen aan de Gîte ontdoen we ons eerst van onze rugzakken en wandelschoenen en starten we met de BBQ warm te maken. Misschien volgende keer toch inzetten op een wat snellere en eenvoudigere hap. Ondanks het lekkere vlees, wegen de voorbereidingen voor de BBQ toch door en is het al gauw donker eer we aan het eten zijn. Na nog even na te praten merken we toch al snel dat bij iedereen het licht stilaan aan het uitgaan is. Tijd om onder zeil te kruipen.
GR5 Dag 20 Bêche – Burg Reuland – 29/05/2021
Total climbing: 481 m
Next stop op de GR5…de jeugdherberg van Burg Reuland! Een tripje van ongeveer 24 km doorheen voor ons toch een minder gekend gedeelte van de Ardennen. Maar ook in deze zijn de makers van de GR5 er opnieuw in geslaagd om weer net die paadjes en weggetjes te vinden die de typische charme en schoonheid van het gebied naar boven halen. Of is het gewoonweg overal zo prachtig?
Voor het ontbijt haalt ieder uit zijn rugzak datgene dat we de avond voordien gekocht hadden in de lokale supermarkt. Na alles terug opnieuw opgeborgen te hebben vertrekken we met frisse moed. Waarbij we natuurlijk eerst terug moeten aansluiten op de route Over brede wandelpaden zetten we onze weg voort over de GR5. De eerste zes à zeven kilometer lopen afwisselend tussen velden en bossen, zonder een huis vof enige vorm van bewoning tegen te komen, net zoals we het het liefste hebben.
Het eerste dorp(je) dat we passeren is Comanster, waar we het kasteel van Commanster passeren dat jammer genoeg op dat ogenblik gesloten is. De eiken beeldhouwwerken en de “Cervoise” van Commanster proeven en dat zou nochtans de moeite moeten zijn…maar “duty calls”… en we zetten onze tocht verder waarvan nu een groot deel over asfalt verloopt, maar buiten enkele wielertoeristen we geen levende ziel tegenkomen. Op een bankje aan een kruispunt midden in het bos houden we kort halt en probeer ik mijn nieuwe vondst “Obsidentify” uit. Een app op de telefoon waarmee je duizenden planten en dieren in een wip en een gauw mee kan identificeren. Op hetzelfde moment draag je gelijk bij aan het verzamelen van data die dan op zijn beurt weer erg interessant is voor onderzoekers. Heerlijk toch. Het blijkt daar bovenop nog echt te werken ook.
De smalle asfaltweg slingert zich verder doorheen de velden, net alsof je een schilderijtje instapt. Rustig is en blijft het wel, langs de kant van de weg slechts een eenzame fietser die gepakt en gezakt ook één of andere verre tocht aan het ondernemen is. Net voorbij Grüfflingen loopt de weg over een uitvergroot lappendeken van weiden met tig van plooien in. In de verte tractors die de plooien aan het bewerken zijn. Een dergelijk idyllisch landschap nodigt natuurlijk uit om ons in het gras neer te vleien.
Onze idyllische mijmeringen worden nog kort gekruist door een ouder zwaar beladen koppel die ook de GR5 aan het wandelen zijn, de tweede nog maar die we in al deze dagen nog maar zijn tegengekomen. We gaan verder met wegdromen en wolken staren tot een grote roofvogel onze aandacht trekt. Zoals echte paparazzi proberen we deze natuurlijk op beeld te krijgen, en veel te gokken te identificeren via onze eerder app…Het blijkt met 90% zekerheid een Rode Wouw te zijn , een inheems arendachtige.
Samen met de Wouw wordt het tijd de afdaling verder te zetten naar Burg Reuland. Wandelend naast enorme korenvelden wandelen van het ene op het andere moment Burg Reuland in en besluiten we de wandeling maar gelijk goed af te sluiten op het eerste (en enige) terras dat we tegenkomen : Hotel-restaurant Burg-Hof. Na een blik op de kaart besluiten we ook om maar gelijk te reserveren voor het diner ’s avonds.
Na enkele biertjes zoeken we uiteindelijk de Jeugdherberg op die wat hoger op de heuvel ligt op wat een schooldomein lijkt te zijn. Eenvoudig, maar netjes verzorgd, meer moet dat niet zijn. Na het nodige oplap en poetswerk zetten we ons uiteindelijk terug in beweging om ons volledig te laten gaan in een uitgebreide maaltijd in het Burg-Hof…het kasteel en de rest van de GR zijn voor morgen.
GR5 Dag 21 Burg Reuland – Tintesmühle – 30/05/2021
Total climbing: 649 m
Na een verkwikkende nacht wacht ons een uitgebreid ontbijt aangeboden door de mensen van de jeugdherberg. Mits het een zonovergoten dag is, installeren we ons dan ook op een plekje lekker in de zon om ons ontbijt te nuttigen en voldoende energie tot ons te nemen om de volgende GR5 etappe aan te vatten.
Eerst staat de historische burcht waaraan het dorpje zijn naam leent op het programma : Burg Reuland. De geschiedenis ervan gaat maar liefst terug tot de 10e eeuw. Waarbij het toch steeds blijft verbazen dat men dergelijke constructies reeds toen al kon realiseren zonder de huidige moderne hulpmiddelen. Niet alleen de burcht heeft zo zijn charmes, het hele dorp ademt nog een charmante middeleeuwse sfeer uit.
Uit het dorp gekomen, moeten we onmiddellijk flink aan de bak. Na een eerste weesgegroetje op de kruisweg die we onderweg passeren wacht ons namelijk een flinke klim, loodrecht op de hoogtelijnen! Zwoegend en zwetend onder de zon beklimmen we ieder op ons eigen tempo de heuvel tot we kunnen neerploffen op een houten bankje boven op de top. Met een fenomenaal uitzicht over de vallei van de Our komen we alvast terug op adem.
We duiken opnieuw het bos in, kruisen her en der nog een riviertje en houden uiteindelijk halt bij een vreemdsoortige houten hut op de heuvel voor Ouren. Idee is om in het dorp op één van de terrasjes bij een fris biertje onze boterhammen te nuttigen. Eerst volgen we hoog op de heuvelkam de meanderende en in de zon glinsterende Our ver beneden ons. Na een korte blik op de Sint Pieterskerk aan de rand van Ouren (eigenlijk Peterskirchen) bereiken we Ouren.
Aangekomen in het dorp stellen we al snel vast dat we het zullen moeten stellen met ons water in plaats van een biertje gezien alle terrasjes gesloten zijn. Ouren is voor mij puur jeugdsentiment, een beetje een tweede thuis, het ademt nog steeds de sfeer van weleer. Op zich is het uitzicht ook grotendeels hetzelfde gebleven. Alvorens te lunchen toch eerst ook nog een bezoekje brengen aan oude jeugdvrienden van mijn ouders, Robert en Nella. Op de terugweg blijkt nogmaals hoe weinig het dorp veranderd is…de oude schrijnwerker van uit mijn jeugd plaatst nog steeds zijn eigen handgemaakte houtsnij kunstwerkjes nog steeds ten toon op de stenen balustrade van zijn voortuin.
Waar vroeger het kleine dorpswinkeltje was aan de oever van de Our, installeren we ons uiteindelijk voor de lunch. Vervolgens hervatten we onze weg want we hebben nog de nodige kilometers en landmarks voor ons liggen. Een eerste landmark is het kasteeltje, in de Middeleeuwen centraal gelegen op de heuvel midden in het dorp, 30 jaar geleden onze speeltuin. Heden een grasveld met de nodige verwijzingen naar opgravingen van een aantal jaar geleden.
Een tweede landmark enkele kilometers verderop is het Europamonument vlakbij het drielandenpunt van Luxemburg, Duitsland en België. Blijkt, zonder dat ik dit wist, mijn eigen moeder te prijken op één van de jubileumfoto’s op de grote panelen van jaren geleden. We nemen het aan de overkant gelegen zandpaadje verder, vanaf dan bevinden we ons op grondgebied Luxemburg. en laten voor de tweede maal een land achter ons. Als we de asfalt achter ons laten volgen we de Our over een slingerd pad dat ons in Zuid-Amerikaanse oerwouden doet wanen met lianen en begroeide rotsen rondom ons.
Een kleine kilometer voor ons eindpunt houden we nog kort halt op een open plek in het bos voor een eigen gemaakte koffie en nemen we nog snel een frisse duik in de Our. De aanwezigheid van de vele stenen op de bodem doet ons eraan herinneren om volgende keer sandalen mee in te tassen. Uiteindelijk bereiken we camping Tintesmühle waar we iets verder onze wagen geparkeerd hebben en keren we huiswaarts na wederom een fantastische etappe.
…To be continued
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.